Yalnızız- Peyami Safa

Bu kitabın sadece 411. sayfasını bile okumadan bir ömür geçirmek istemezdim.

Ruh halim iyi değilken kasvetli kitaplar okuyup moralimi daha da dibe çekmekten zevk alan bir birey olduğum için karanın görünmediği bu karantina günlerinde Peyami Safa'nın Yalnızız'ını okudum. 

Psikolojik yükü ağır olsa da okuması kolaydı. Daha önce Peyami Safa'dan Dokuzuncu Hariciye Koğuşu'nu okumuştum bir de. Onun ağır havası ve dilini de sevmiştim.

Üst kabuğundan bakıldığında bir aile dramı Yalnızız. Ama karakterlerine, katmanlarına inildiğinde düşünce alt yapısı derin bir kitap. Okurken davranışlarımız, davranışlarımızın nedenleri, davranışlarımızı açıklamama biçimimiz üzerine düşündüm sürekli. Keşke Samim karakterini daha çok tanıyabilseydik.

Kitabın en önemli kısmı ise Samim'in ütopyası Simeranya. Gugıllamak marifetiyle Simeranya'nın üst insan düşüncesinden oluşturulduğunu öğrendim. Bu onu daha da ilginç kıldı ama keşke biraz daha inceleyebilseydik Simeranya'yı. 

Kitap beni en çok üzen kitap kusuruna sahip; kısa olmak. 

Kimler okumasın: ruh hali iyi değilken kasvetli kitaplar okuyup moralini daha da dibe çekmekten zevk almayan bireyler

Kimler okusun: hissiyatı ne olursa olsun güzel bir roman okumaya hasret kaldık diyenler

Ben bu kitapta olsaydım Meral'in "Kendi kendimden nefretimin çerçevelediği ve çirkinleştirdiği bir dünyada yalnızım." cümlesini kurabilmesine karşı oluşan Samim'in şaşkınlığı olurdum.

Altını çizdiğim yerlerden birkaçı da şöyle;

- En çok düşündüğümüz kelimeyi en az kullanmaya bizi mecbur eden gururumuzu aldatmak için, sevmek fiiline sözden başka ifade şekilleri ararız. 53

- Tecrübeden sonraki idrak evvelkinden çok daha pahalıdır. 134

- Dünyasından memnun olmayanlar ne kadar benziyorlar birbirlerine. 190

- Meçhulün karnından istediğimiz çocukları doğurtabiliriz. 227

Ve kitabın 411. sayfası komple tüm özneleri, yüklemleri, cümleleriyle...