Okulum ara tatile girince kardeşim ve ben izleyecek bir şeyler bulmaya karar verdik. Tatilimiz 40 gündü ve kış mevsimi bizi evde yapılabilecek aktivitelere yönlendirdi. Derken kardeşim hiç aklımızda olmayan eskilerden bir diziyi açtı ve benim payıma da sorgulamadan izlemek düştü. Annemi de ayartıp Hatırla Sevgili'yi izlemeye başladık. Başlangıçta göz ucuyla diziyi takip eden annem 40 günün sonunda işlerini diziye göre ayarlamaya başladı. Şu an kahvaltıda, akşam yemeğinde ve boş bulduğumuz her anda Hatırla Sevgili bize arkadaşlık ediyor.
Bizi böyle bağımlı yapan hayatın sıradanlığı mıydı yoksa dizinin nahifliği mi hala karar veremiyorum. Dizinin ilk bölümleri beni heyecanlandırdı doğrusu ama çevremdeki ilişkilere baktığımda Yasemin'in ve Necdet'in aşkından en ufak bir kırıntıya bile rastlamadım. Çevremde tahammül etmeye, görmezden gelmeye, cılız bir sevgiye ya da çok çok yalnızca saygıya dayalı ilişkilere rastlıyorum hep.
Bölümler ilerledikçe bir soruyla daha yüzleşmemiz gerekti. Delicesine aşık olacağımız onun adına methiyeler düzeceğimiz bir Ahmet mi istiyorduk yoksa bizi imkansız aşkına karşılık yaptığı fedakarlıklarla mahcup eden Necdet mi? Ah Necdet...
Neden mutlu sonlar beraberinde mutsuz pek çok insanı da sürükler. Neden iki insanın mutlu olması için başkalarını üzmesi gerekir. Ben içinde mutsuz Necdetlerin olduğu dünyaları reddediyorum! Hatırla Sevgili'yi izleyince kendime her şeyin teknolojik olduğu bir zamanda yaşadığım için üzüldüm. Neyse lafı fazla uzattım annem Hatırla Sevgili'den bir bölüm aç izleyelim diye çağırıyor. Size iyi geceler.
Ben dizide Necdet'e hayrandım. Tabii bunda Okan Yalabık'ın oynamasının da etkisi var. O bölümlere geldin mi bilmiyorum ama Güzide karakterini de çok severim.
YanıtlaSildiziyi bitirdim zaten başlayınca bitmeden rahat edemiyor insan Güzide'yi ben de çok sevmiştim ama Necdet dizinin sonunda da hep bi parça buruk gibi gelmişti bana ama hayat işte herkes her zaman tamamen mutlu olamıyor
Sil